1957-1967: van fusie tot snelle groei
Al ver voor de oprichtingsdatum van DBGC werd er in Oude Tonge onder clubnamen zoals bijvoorbeeld Xerxes, later Grijsoord, Don Bosco en DNC in verenigingsverband gevoetbald. De verschillende clubs groeiden echter nooit uit tot een stabiele voetbalvereniging met ruim voldoende leden. Na de watersnoodramp in 1953 die Oude Tonge met meer dan 300 slachtoffers zwaar trof, waren Grijsoord (1935) en het vanuit de katholieke lagere school gestichte Don Bosco (1936) de twee overgebleven clubs die elkaar beurtelings uit de brand hielpen bij spelerstekorten. Een fusie leek de beste oplossing voor het voetbal in Oude-Tonge maar die verliep desondanks niet zonder slag of stoot. De heren A. Both (Grijsoord) en J. van Peperstraten (Don Bosco) overtuigden elkaar en hun achterban van het nut en de noodzaak van een fusie. Toen de Don Bosco Grijsoord Combinatie op 1 juni 1957 dan toch een feit was, groeide de nieuwe vereniging echter snel.
Arjaan Tuns wordt de eerste voorzitter van DBGC en Cor de Koning de vice voorzitter. Er wordt gespeeld op zaterdag en zondag in de Rotterdamsche Voetbalbond (RVB).
Binnen een jaar telt DBGC al 123 leden. Gerrit van Berkum, de nieuwe trainer die ervaring opdeed bij Go Ahead bewerkstelligt de eerste promotie naar de eerste klasse van de RVB. (seizoen 1959 – 1960)
Op 28 mei 1960 neemt DBGC afscheid van het oude terrein aan de Zuiddijk. De nieuwe locatie bevindt zich onderaan de buitendijk en staat te boek onder de naam De Koepel. Tot en met 1963 trainen de blauw-witten nog op het oude complex tussen Zuiddijk en Kaai. DBGC was erg zuinig op het nieuwe veld op de Koepel. Op 23 november 1966 overlijdt Arjaan Tuns, de eerste DBGC- voorzitter. Cor de Koning volgt hem op.
1967-1977: geweldige opmars van een dorpsclub
Dat het snel kan gaan bewijst DBGC in het tweede decennium van haar bestaan. In 1967 nog spelend in de eerste klasse RVB, tien jaar later eersteklasser in de KNVB. DBGC maakt naam in de regio én schrijft Flakkeese voetbalgeschiedenis.
In 1968 volgt Toon Buijs Piet Miedema op als trainer van het eerste elftal. Zijn ploeg doet het goed, maar mist opnieuw promotie naar de ‘grote’ KNVB. Dat lukt uiteindelijk wel in 1970. Met vijf punten voorsprong op WRW pakt DBGC de titel.
Het succes van het eerste elftal lokt steeds meer publiek naar De Koepel. Daarom wordt besloten een grotere kantine te bouwen, alsmede twee grote kleedkamers. In maart 1971 is het nieuwe geheel klaar. De verbeterde faciliteiten zullen spoedig van pas komen.
In 1972 treedt Teun Hollaar aan als nieuwe eindverantwoordelijke en heeft meteen succes. Na drie jaar vierde klasse is het team rijp genoeg om te promoveren naar de derde klasse van de KNVB. Maar dat is niet alles. In de districtsbeker levert DBGC dat seizoen een ongekende prestatie. De blauw-witten bereiken de finale van de KNVB districtsbeker. De andere finalist is het roemruchte Xerxes uit Rotterdam. Cor de Koning weet zijn Rotterdamse collega voorzitter ervan te overtuigen dat de finale in Oude-Tonge gespeeld moet worden Op vrijdagavond 15 juni 1973 speelt DBGC de meest legendarische wedstrijd uit haar bestaan.
Rijen dik staan ruim 3000 (!) toeschouwers rondom het eerste veld van De Koepel. Zou DBGC kunnen stunten tegen eersteklasser Xerxes? Het antwoord lijkt na 45 minuten al gegeven. Hoewel DBGC aardig meedoet en zelfs twee keer het houtwerk raakt, staat er 0-3 op het scorebord. ‘Geen eilander die nog maar iets gaf voor de kansen van DBGC’, schrijft de Rotterdamse krant Het Vrije Volk een dag later. Maar hoe anders loopt het in de tweede helft! Direct na de thee brengt Frans van Wezel zijn ploeg met een afstandsschot terug tot 1-3. Het gaat spoken op De Koepel. Dave Sterkman maakt op aangeven van Hans Teijn 2-3 en de maestro zelf kopt volgens Het Vrije Volk ‘op schitterende wijze’ de 3-3 binnen. Verlengen! In de eerste verlenging dreigt het alsnog fout te gaan als Xerxes op 3-4 komt. Maar onder leiding van de uitblinkende Leo Lagendijk, Aad de Vos, Hans Teijn en Dave Sterkman komt DBGC via een eigen doelpunt terug tot 4-4. Penalty’s moeten na 120 minuten spanning en sensatie de beslissing gaan brengen. DBGC-keeper Frans Sala raakt drie Rotterdamse inzetten aan, maar stopt er niet één. Xerxes-doelman Andries van Dijk wordt de held van de avond. In zijn allerlaatste wedstrijd stopt hij de beslissende penalty van sterspeler Hans Teijn van DBGC. Xerxes heeft de beker, maar DBGC heeft de harten veroverd van het publiek. De club zet zichzelf tot ver buiten het eiland op de kaart.
Het gouden elftal stijgt naar nóg grotere hoogte. In één ruk stoomt het team door naar de eerste klasse KNVB. Daarmee herschrijven de mannen van trainer De Gier het legendarische hoofdstuk dat zij een jaar eerder opgetekend hadden. De prestatie is vooral knap omdat DBGC het met spelers van eigen kweek doet. De naamsbekendheid en bewondering nemen alleen maar toe als DBGC in datzelfde 1976 nu wel de KNVB-beker wint. Eersteklasser Wilhelmus wordt in de finale met 2-1 verslagen.
Het eerste seizoen in de eerste klasse loopt goed; DBGC eindigt in de middenmoot. DBGC is inmiddels vermaard genoeg voor een oefenwedstrijd in Zeist tegen het grote Barcelona. Het Barça van Rinus Michels treedt aan zonder de Nederlanders Neeskens en Cruijff. DBGC verliest met slechts 2-0. Ook de van NTVV overgekomen jonge linksbuiten Cor Hanenberg is van de partij. Die verzuimt zijn militaire dienst om deze bijzondere wedstrijd mee te maken. Het kost hem twee weken arrest op de kazerne, maar dat was het waard, zo bekent hij jaren later.
In 1976 start DBGC een damesvoetbalafdeling. In de loop der jaren zal het dames- en meisjesvoetbal uitgroeien tot een vaste waarde binnen DBGC. De naam van de in 2011 bij een tragisch ongeval overleden Nell Heijblom als de drijvende kracht achter de damesafdeling zal altijd met DBGC verbonden blijven.
1977-1987: Sportief verval, maar bloei in de breedte
In het tweede seizoen in de eerste klasse verlegt DBGC opnieuw grenzen. Onder leiding van de nieuwe trainer Hans van de Wekke dingt de ploeg mee naar het kampioenschap en dus een plaats in de hoofdklasse. Het publiek komt ’s zondags massaal naar De Koepel: toeschouwersaantallen tussen de 500 en 1000 zijn eerder regel dan uitzondering. DBGC eindigt op een gedeelde eerste plaats. In een halve nacompetitie komen de blauw-witten echter tekort tegen DHS. Het gouden team blijkt tóch over een begrenzer te beschikken; de absolute top van het amateurvoetbal wordt net niet bereikt.
Op 28 januari 1981 wordt tijdens de eerste Buitengewone Algemene Ledenvergadering in de historie met grote meerderheid gestemd vóór het aanblijven de korfbaltak bij DBGC. Toch gaan de korfballers onder de naam KORVO hun eigen weg omdat zij zich achtergesteld voelen.
Sportief verval begint zich af te tekenen: DBGC degradeert naar de tweede klasse. De eerste degradatie ooit van het eerste elftal. Volgens voorzitter Cor de Koning blijft DBGC ondanks de stap terug een gezonde club. Zelf treedt hij in 1980 terug als preses van wat hij altijd ‘mijn cluppie’ noemde. Na bijna twintig jaar voorzitterschap krijgt hij op de druk bezochte afscheidsreceptie de titel erevoorzitter mee. Wim van Dijke is de nieuwe stuurman die DBGC op koers moet houden. Hij heeft onder andere Jans Buijs-Tuns, de eerste vrouw in het bestuur, onder zijn hoede. Later krijgt zij gezelschap van Tineke Moerenhout-Oomens. Na de eerdere oprichting van het damesteam lijkt de emancipatie bij DBGC nu volop te zijn ingetreden.
Inmiddels is de trotse Italiaan Paolo Porcu aangesteld als hoofdtrainer. Met een stevig verjongde selectie houdt hij in het seizoen 1980-1981 de terugval tegen door DBGC in de tweede klasse te houden. De verjonging zet verder door vanwege het stoppen van Hans Teijn. Een half jaar later komt Teijn op zijn beslissing terug. Het gaat slecht met het elftal en dat in het jubileumjaar 1982. Teijn haalt zijn schoenen uit de wilgen en DBGC eindigt dat seizoen nog als zevende.
Op 4 juni 1982 viert DBGC het 25-jarig jubileum. Volgens ingewijden was het een geweldig feest. De afsluitende jubileumactiviteit is de wedstrijd tussen DBGC en profclub Haarlem op 7 augustus. Er wordt gekozen voor Haarlem omdat die stad Oude-Tonge na de watersnood heeft ‘geadopteerd’. Ook buiten het jubileum om organiseren verschillende commissies binnen DBGC steeds meer activiteiten. Barpersoneel, trainer Porcu en het bestuur organiseren in 1981 voor het eerst het mixtoernooi op Hemelvaartdag.
Naarmate de jaren ’80 vorderen gaat het in sportief opzicht minder goed met het eerste elftal. Trainer Slobodan Dutina degradeert met zijn ploeg naar de derde klasse en wordt als eerste (en tot op heden enige) trainer ontslagen. Voorzitter Wim van Dijke treedt af. Cor de Koning komt ad interim terug zolang er geen opvolger voor Van Dijke wordt gevonden. DBGC degradeert in 1985 opnieuw. In de jaren 1986 en 1987 is Porcu terug als trainer. Twee keer eindigt DBGC als derde in de vierde klasse.
1987-1997: Decennium vol hoogte- en dieptepunten
De periode 1987-1997 is moeilijk in één thema samen te vatten. Op sportief gebied zijn er kampioenschappen en degradaties. Bouwtechnisch zijn er in die jaren alleen maar hoogtepunten. Op het menselijke vlak lijdt DBGC juist grote verliezen.
Het seizoen 1987-1988 begint in mineur. Doordat veld 1 een verkeerde behandeling heeft ondergaan, kan er het hele seizoen niet op gespeeld worden. Hans Teijn volgt Porcu op als de nieuwe hoofdtrainer. In zijn eerste jaar heeft hij pech dat DBGC het beste FIOS aller tijden treft. De Achthuizenaren worden kampioen en mogen naar de derde klasse.
Succesvoller is het seizoen 1989-1990. Een beslissingswedstrijd tegen WRW op Hemelvaartsdag 1990 is noodzakelijk. Plaats van handeling: Stellendam. Lange tijd geven beide teams elkaar weinig toe, tot de slotfase aanbreekt. Wim de Vos schiet DBGC naar 1 – 0 en daarmee naar de derde klasse.
In september 1990 kondigt voorzitter Cor de Koning zijn afscheid aan op de jaarvergadering. Jac Damen wordt naar voren geschoven als de nieuwe preses. Ook Geert van den Berg (jarenlang verzorger bij het eerste) en Hans Melissant (barcoördinator) stoppen ermee. Laatstgenoemde wordt opgevolgd door Adrie van Noord, die dan al jarenlang achter de bar heeft gestaan.
Vanaf het seizoen 1991-1992 wordt opnieuw een oud-topspeler trainer van DBGC: Piet de Koning waagt een poging als hoofdtrainer. In zijn tweede jaar kan hij niet voorkomen dat DBGC degradeert naar de vierde klasse. Binnen een jaar keert DBGC echter terug in de derde klasse. Op Woudestein spelen de mannen van Piet de Koning, met de broers Nelco, Jos en Martin van Eijkeren in de basis, met 0-0 gelijk tegen de amateurs van Excelsior. Een dag later schrijft het Rotterdams Dagblad: ‘DBGC heeft een goed uitgebalanceerde en hechte vriendenploeg zonder specifieke uitblinkers. Of het moet de onverzettelijke kilometervreter Wim de Vos zijn, die immer voorop gaat in de strijd. DBGC is zonder meer een aanwinst voor de derde klasse!’
Op de Koepel vinden de nodige werkzaamheden plaats. Zo is de keuken gerenoveerd. Daarnaast verrijst naast de kantine een heuse radiokamer. Op zaterdag 29 oktober 1994 worden de eerste bomen gekapt om zo ruimte te maken voor nieuwe kleedkamers tussen de achterkant van de kantine en de ingang van De Koepel. Dat maakt Cor de Koning niet meer mee: op 10 oktober 1994 overlijdt de erevoorzitter van DBGC.
Zijn zoon Piet de Koning, trainer en oud speler overlijdt op 27 juni 1996. Twee dagen eerder heeft de 49-jarige De Koning tijdens zijn werk een fatale val gemaakt. De gebeurtenis maakt grote indruk op de DBGC-familie en de verbijstering is groot. Later dat jaar overlijdt ook Wim Gebraad, jarenlang grensrechter bij het eerste elftal, en eveneens slechts 49 jaar. Niet veel later verliest DBGC ook Hans Beyer, op 55 jarige leeftijd en vanaf de beginjaren actief in diverse functies bij de club. Er blijft DBGC weinig triests bespaard.
René Milot volgt de overleden Piet de Koning op. Hij is enthousiast en prestatiegericht, maar komt niet verder dan een plaatsje in de middenmoot. Wel wordt de Champions League, de officieuze zaalvoetbaltitel voor Flakkeese clubs, voor de tweede achtereenvolgende keer gewonnen. Het jubileumjaar 1997 wordt ingeluid met een mededeling van Jac Damen. Hij stopt met het voorzitterschap, zo meldt hij op de geslaagde en drukbezochte receptie.
1997-2007: De weg naar boven lijkt ingeslagen
De fanatieke Damen wordt opgevolgd door Cees de Moor, die zijn sporen in de belangenverenging van het Flakkeese voetbal heeft verdiend. In het tweede seizoen onder trainer René Milot eindigt DBGC op een keurige vijfde plaats. In het daaropvolgende seizoen 1998-1999 staat er een nieuw gezicht voor de groep. Zijn naam is Brian Wolff. DBGC eindigt zoals verwacht in de middenmoot, net als in het seizoen 1999-2000.
DBGC kent eigenlijk een zwak seizoen, tot de derde periode aanbreekt. Ineens gaat de ploeg van Wolff alles winnen. In de nacompetitie komt DBGC met jeugdspelers als Micha Moerenhout en keeper Marco de Koning een ronde verder. In de tweede ronde is Spartaan ’20 te sterk.
Het DBGC-gevoel krijgt een tik in het seizoen 2000-2001. Het eerste elftal degradeert kansloos naar de vierde klasse. Nieuwe oefenmeester wordt William de Boet uit Achthuizen. Al in zijn eerste seizoen boekt hij een uitstekende prestatie met een periodetitel, maar geen kampioenschap voor DBGC. De beslissingswedstrijden voor promotie gaan helaas verloren.
Teus Felsbourg komt over van DES’67 en wordt de nieuwe trainer. Hij krijgt een moeilijke klus, omdat in de jaren hiervoor sleutelspelers als Marco de Koning (NSVV), Wilko Pulleman en Tim Fransen (beiden Nieuwenhoorn) zijn vertrokken. In drie seizoenen Felsbourg eindigt DBGC respectievelijk als tweede, vijfde en vierde. In de verschillende nacompetities wordt promotie steeds net gemist.
De revanche voor het telkens missen van promotie volgt in het jubileumjaar 2007. Onder leiding van de nieuwe trainer Auke Wagenaar uit Ouddorp zorgt een sterke eindsprint er uiteindelijk voor dat DBGC bij NOC (2-3 winst) kampioen wordt en terugkeert naar de derde klasse. Blikvangers van het team zijn Micha Moerenhout (42 doelpunten) en Jan-Willem Pulleman (veertien goals). Voor laatstgenoemde is het zijn laatste kunstje. In de jubileumwedstrijd tegen Willem II zwaait de spelbepaler na vijftien jaar af. Daar tegenover staat de terugkeer van broer Wilko.
2007-2017: Tijdperk van grote veranderingen
DBGC bestaat 1 juni 2007 vijftig jaar en dat wordt groots gevierd. Door voorzitter Hans Heijblom wordt nog eens teruggekeken op de vijf decennia.
In het nieuwe seizoen handhaaft het eerste elftal van DBGC zich keurig in de derde klasse. Goalgetter Micha Moerenhout gaat het hogerop proberen bij Strijen. Een jaar later vertrekt ook trainer Auke Wagenaar. Als nieuwe coach wordt John Kleijn aangetrokken, die zich dusdanig thuis voelt bij de club dat hij samen met zijn assistent John Wilschut vijf achtereenvolgende seizoenen blijft.
Voor het eerst wordt het Zuidwester Toernooi georganiseerd. Met Wil Pulleman en Nell Heijblom als drijvende krachten wordt geregeld dat bewoners van de instelling Zuidwester een toernooi komen spelen op de velden van De Koepel. In de jaren daarna groeit het toernooi tot een onvergetelijke traditie, waarmee DBGC haar maatschappelijke betrokkenheid aantoont.
In sportief opzicht presenteert DBGC zich deze jaren als een stabiele derdeklasser. Degradatie is ver weg, maar ook promotie is buiten bereik. Wel worden de kantine en de keuken grondig gerestyled. Op bestuurlijk niveau treedt Hans Heyblom, de man die de voorzittershamer ‘tijdelijk’ overnam van Cees de Moor, terug en maakt plaats voor René van den Berg. De nieuwe preses wordt meteen geconfronteerd met een ingrijpende verandering binnen de vereniging. Op de bijzondere Algemene Ledenvergadering op dinsdag 17 april 2012 is de kantine afgeladen vol en stemt een ruime meerderheid voor de overstap van zondag- naar zaterdagvoetbal. Twee elftallen (waaronder het veteranenteam) blijven op zondag actief. Het eerste elftal zal in het seizoen 2011-2012 in de vierde klasse moeten beginnen. Met daarin acht andere Flakkeese clubs. DBGC maakt zich klaar voor een nieuw hoofdstuk in het bestaan.
DBGC 1 in het seizoen 2011/2012, het eerste jaar van DBGC als officiële zaterdagvereniging. Achterste rij uiterst rechts trainer John Kleijn met daarnaast assistent Ruud Wiltschut, beiden goed voor 5 seizoenen bij DBGC
Dan wordt het vrijdag 10 juni 2011 en staat de tijd even stil als bekend wordt dat Hans en Nell Heijblom tijdens een fietstocht zijn aangereden door een auto. Hans overlijdt nog diezelfde nacht aan de gevolgen van zijn verwondingen. Op 18 juli moet Nell de strijd opgeven. Een week later wordt tijdens een indrukwekkende bijeenkomst in een tent op het parkeerterrein van DBGC afscheid genomen van Nell en Hans. Met Hans en Nell Heyblom verliest DBGC twee clubiconen, die altijd voor de vereniging klaarstonden. Wat blijft zijn de mooie herinneringen aan twee geweldige mensen.
Hoewel het niet meevalt, probeert iedereen binnen de vereniging na deze zwarte bladzijde de draad weer op te pakken. het eerste elftal dat lange tijd de ranglijst aanvoert in de vierde klasse verliest van Stellendam, dat daarna blijft winnen en kampioen wordt. DBGC speelt nacompetitie met BMT en WFB als tegenstanders om alsnog promotie te bewerkstelligen. Zaterdag 2 juni 2012 is DBGC de gelukkigste in een meer spannende dan goede wedstrijd. Met 2 – 3 winst op WFB promoveert DBGC naar de derde klasse.
In de derde klasse D West 2 wordt Botlek de terechte kampioen en plaatst DBGC zich direct al voor de nacompetitie. Lang blijft het spannend. Via Die Haghe wordt NSVV de volgende opponent. Na een 1 – 1 gelijkspel in Numansdorp moet het bij DBGC thuis gaan gebeuren. Veel publiek, mooi weer en een prachtige sfeer mede dankzij Blue White Army kunnen niet voorkomen dat DBGC vrij kansloos met 1-5 verliest en met lege handen de mooie terugkeer in de derde klasse afsluit.
Het jaar daarop speelt DBGC niet mee om de prijzen en eindigt op de 8ste plaats. Na 5 seizoenen John Kleijn wordt Richard Elzinga de nieuwe trainer voor het seizoen 2014 – 2015. Behalve een nieuwe trainer gaat het standaardelftal ook spelen in een nieuw district: Zuid 1. Oude bekenden als Nieuwenhoorn, Hellevoetsluis, maar ook WFB en Den Bommel zijn overgeheveld naar Zuid. Het seizoen wordt een nek-aan-nekrace tussen DBGC en Hellevoetsluis. In de slotfase verspeelt DBGC de koppositie tegen het laag geklasseerde Smerdiek en uiteindelijk eindigen onze club en Hellevoetsluis gedeeld eerste. Op Hemelvaartsdag 2015 wordt bij WFB in Ouddorp de beslissingswedstrijd gespeeld. Hellevoetsluis blijkt over de langste adem te beschikken en wint de wedstrijd met 4-1. In de nacompetitie grijpt DBGC opnieuw mis als het beslissende tweeluik tegen VVC ’68 uit Halsteren na strafschoppen verloren gaat. Zou de ambitie nog eens te spelen in de 2e klasse KNVB dan toch iets te hoog gegrepen zijn?
Het antwoord op die vraag geeft DBGC in het seizoen 2015 – 2016. Vanaf de start voert DBGC de ranglijst aan maar in de loop van het seizoen gaat de riante puntenvoorsprong slinken en sluipt naaste concurrent Tholense Boys naderbij. Als ook Tholen onverwacht punten morst kan DBGC thuis tegen deze club het kampioenschap binnenhalen. De opgetuigde entourage is weer geweldig, maar blijkbaar heeft DBGC daar meer last van dan de tegenstander die met 2-3 het geplande feestje van DBGC nog even uitstelt. De marge blijft echter nog voldoende en uit bij de Gunners in Breda is DBGC na winst niet meer te achterhalen en promoveert als kampioen rechtstreeks naar de tweede klasse. De doelstelling is behaald!
In de tweede klasse Zuid wordt DBGC seizoen ’16-’17 ingedeeld in een competitie met veel gelijkwaardige teams. De resultaten zijn nogal wisselend: van hooggeklasseerde teams wordt er gewonnen, maar evengoed kansloos verloren van nummer laatst. Vlak na de winterstop verkeert DBGC in de onderste regionen van de ranglijst en moeten er nodig punten worden vergaard om weg te raken van de onderste plaatsen. Een kentering tekent zich af na een uitoverwinning bij Prinsenland in Dinteloord. In de tweede deel van de competitie zit het DBGC mee en worden er veel punten gehaald. Een tweede plaats in de eindrankschikking achter kampioen Bruse Boys plus de derde periodetitel zijn het knappe resultaat. In de nacompetitie voor een plaats in de eerste klasse wordt de eerste horde RODA-boys uit Aalst na een uitoverwinning en een gelijkspel thuis overwonnen. Het beslissende tweeluik voor promotie tegen Nieuw Lekkerland gaat met twee nederlagen (1-4 en 0-2) eervol verloren. De eerste klasse blijkt een brug te ver maar het jubilerende DBGC (60 jaar) mag trots zijn op een memorabel debuut in de tweede klasse!
In het seizoen ’17 – ’18 komt DBGC opnieuw uit in de tweede klasse Zuid. Onder de tegenstanders veel teams uit het vorige seizoen. Na het afscheid van enkele routiniers is het afwachten hoe de ploeg zich manifesteert. De start van het seizoen is redelijk en DBGC vertoeft in het “linkerrijtje”. Maar na de winterstop worden de prestaties wisselvalliger. Naar het einde van het seizoen toe worden er veel punten verspeeld. De spirit lijkt een beetje uit de ploeg verdwenen. Gelukkig eindigt DBGC net boven de fatale streep en blijft daarmee gevrijwaard van de nacompetitie waarin om lijfsbehoud gespeeld zou moeten worden. Meeuwen wordt de terechte kampioen. Streekgenoot Den Bommel, een lastige opponent voor DBGC gedurende de afgelopen seizoenen, heeft pech dat het net wel tot de nacompetitie is veroordeeld. Daar redden zij het niet en degraderen naar de derde klasse.
In het seizoen ’18-’19 in de tweede klasse Zuid opnieuw veel oude bekenden. NSVV, van oorsprong net als DBGC een district West 2-vereniging gaat dit seizoen ook in Zuid meedraaien. Het wordt zowel uit als thuis een gelijkspel waarbij DBGC in Numansdorp heel goed wegkomt (1-1), maar bij de return in Oude Tonge mag NSVV het meest blij zijn met de 2-2 eindstand. Terneuzen wordt de terechte kampioen. NSVV haalt wel de nacompetitie voor promotie, maar redt het uiteindelijk net niet. DBGC speelt zich dit seizoen een ruim aantal wedstrijden voor het einde van de competitie in veilige haven, maar is te wisselvallig om mee te doen voor de prijzen. Het eindigt in de middenmoot op de 7e plaats.
Het seizoen ’19 -’20 wordt DBGC al vroeg in de competitie geconfronteerd met een aantal slepende blessures. Er moet vaak worden geïmproviseerd met posities en het team draait niet lekker en mist zelfvertrouwen. In maart 2020 staat DBGC op een plaats die nacompetitie voor behoud in de tweede klasse zou impliceren. Om zich in veilige haven te spelen moeten er nog punten worden gepakt op de naaste concurrenten van wie er nog een aantal binnen bereik zijn. Het uitbreken van de mondiale pandemie corona legt alle competities vanaf half maart stil. De KNVB besluit geen kampioenen en degradanten aan te wijzen. DBGC speelt het volgende seizoen in dezelfde klasse tegen dezelfde tegenstanders. Ook het seizoen ’20-’21 wordt vanwege corona vroegtijdig afgebroken.